Վտակը ժայռից ներքև է թռչում,
Թափ առած ընկնում քարերի գլխին,
Զարկում ավազին, շաչում է, ճչում,
Ճչում անհանգիստ, փրփուրը բերնին։
Ինչպես ծերունին, ձայնով պառաված,
Ձայնակցում է ժիր թոռնիկի երգին,
Այնպես է ծերուկ անտառը կամաց
Արձագանք տալիս ջրի աղմուկին։
Այնինչ բնության զվարթ համերգի
Ունկնդիրն անխոս, հավիտենական,
Ժայռը մտախոհ՝ իր մռայլ մըտքի
Ետևից ընկած՝ լսում է նրան։
Հարցեր և առաջադրանքներ՝
- Դուրս գրիր անծանոթ բառերը, բառարանի օգնությամբ բացատրիր և սովորիր:
վտակը – Ջրի բնական բարակ հոսանք, որ լցվում է գետի կամ գետակի մեջ:
ժիր – Աշխույժ, կենսախինդ, կայառ:
հավիտենական – Մշտնջենական, սկիզբ և վերջ չունեցող, անսկիզբ և անվախճան:
- Ինչո՞ւ է բանաստեղծությունը կոչվում «Համերգ»:
Բանաստեղծությունը կոչվում է Համերգ, որովհետև
- Բանաստեղծության մեջ ի՞նչն է ավելի շատ՝ գո՞ւյնը, ձա՞յնը, թե՞ շարժումը:
- Ո՞ր քառատողը քեզ ավելի շատ դուր եկավ, ինչո՞ւ:
- Նկարիր այդ քառատողը: